Diagnostiek en behandeling van osteochondrose van de thoracale wervelkolom

14 juli- 2021

Borstosteochondrose is een veel voorkomende degeneratieve ziekte. Er zijn specifieke symptomen van thoracale osteochondrose, wat wijst op het begin van pathologie. In de beginfase hindert het ongemak de patiënt niet veel, dus hij heeft geen haast om hulp te zoeken bij een specialist. Na verloop van tijd nemen de symptomen toe, wat de patiënt dwingt om naar de dokter te gaan, waar een verwaarloosde pathologie wordt gevonden. U moet erachter komen door welke vroege tekenen osteochondrose wordt bepaald en welke behandelingsmethoden het meest effectief zijn.

Wat is thoracale osteochondrose en hoe ontstaat het?

Osteochondrose van het thoracale gebied wordt gekenmerkt door het optreden van destructieve-dystrofische processen in het middelste gedeelte van de rand. De vernietiging bevindt zich tussen de 8e en 19e wervel. Om erachter te komen welke wervel is aangetast, is het noodzakelijk om nauwkeurige diagnostische onderzoeken uit te voeren. Osteochondrose van het thoracale gebied gaat vaak gepaard met formidabele complicaties, waaronder verzakking of hernia. Zonder complicaties is de ziekte zeldzaam, omdat de vernietiging van kraakbeenweefsel onvermijdelijk leidt tot de vernietiging van het gehele wervelframe.

Wanneer een patiënt een stoornis in de bloedsomloop of leeftijdsgebonden slijtage van de gewrichten ontwikkelt, begint de fibreuze ring in de holte van de tussenwervelschijf in te klappen en verliest zijn normale structuur. Omdat de vernietiging langzaam is, verschijnen er in de beginfase microscheuren, waardoor de nucleus pulposus sijpelt.

Naarmate de interne component naar buiten sijpelt, begint de annulus fibrosus te verzwakken, wat leidt tot geleidelijk uitrekken en scheuren. Wanneer de nucleus pulposus uitsteekt, treedt een hernia tussen de wervels op, de meest voorkomende complicatie van osteochondrose. Pathologie omvat schade aan kraakbeenweefsel, wat aanzienlijk ongemak veroorzaakt. Ernstige rugpijn wordt ook geassocieerd met neurologische syndromen die ontstaan door beknelling of irritatie van de zenuwwortels.

Symptomen van osteochondrose van de borst

In het beginstadium voelt de patiënt geen ongemak, daarom kan de ziekte in dit stadium alleen bij toeval worden opgespoord. De ziekte heeft veel symptomen die kunnen worden vermomd als andere pathologieën.

Symptomen van osteochondrose op de borst kunnen worden gevoeld door de volgende manifestaties:

Ademen is moeilijk. Er ontstaan problemen, die zich uiten in kortademigheid en een gevoel van kortademigheid. Dit duidt op schade aan de borstwervels en het ruggenmerg.
Het belangrijkste symptoom is pijn op de borst. Er is ook een drukkend gevoel in het hart, dat eerder doet denken aan een ischemische aanval.
Ongemak treedt op wanneer de rug buigt. Naarmate de ziekte vordert, neemt de pijn in deze positie toe.
Tegen de achtergrond van een verslechterende bloedcirculatie, is er een gevoel van kou in de onderste of bovenste ledematen.
Pijn in de borst tegen de achtergrond van opkomende hernia's tussen de wervels. Ongemak wordt vaak sterker gevoeld aan de linker- of rechterkant van het getroffen gebied.
Keel ongemak en moeite met slikken. Als er irritatie is van de zenuwuiteinden in het bovenste deel van het thoracale gebied, verschijnt een hoest.
Vrouwen kunnen pijn op de borst ervaren die geen verband houdt met cyclische veranderingen of hormonale onevenwichtigheden.
Een tintelend of branderig gevoel verschijnt in het gebied van de benen en voeten.
Haar en nagels worden broos, dof.
Herpes zoster komt minder vaak voor.
Pijn in de rug en borst komt tegelijkertijd voor.
Minder vaak is er ongemak in de maag, lever of pancreas.
Het begin van stijve pijn in de ribben, wat duidt op intercostale neuralgie.
Er zijn tekenen van borstchondrose en compressie - een vergelijkbare pathologie.
Er zijn problemen in het werk van het maagdarmkanaal. Voelt misselijkheid, zwaarte in de maag.
Bij mannen kan een klein libido dalen. Er ontstaan problemen in de urogenitale sfeer.
Bij langdurig staan of zitten treedt ernstig ongemak op.
Er is sprake van hevige hoofdpijn die gepaard gaat met duizeligheid. Migraine met aura kan optreden.
De patiënt ontwikkelt vaak intercostale neuralgie.
De pijn kan uitstralen naar de nek of onderrug.

Als u in het algemeen thoracale osteochondrose en de tekenen ervan of sommige ervan vindt, is het noodzakelijk om dringend een therapeut, neuroloog, orthopedist te raadplegen. Dergelijke symptomen moeten ook worden gewaarschuwd als er geen problemen zijn met het maagdarmkanaal, het cardiovasculaire systeem en de longen.

Er zijn ook acute en subacute symptomen. Als de patiënt, met een exacerbatie van osteochondrose van het thoracale gebied, ernstige pijn ervaart die de patiënt de werkcapaciteit ontneemt, en hij alleen bedrust kan observeren, dan is het subacute verloop traag en wordt de motorische activiteit van de patiënt niet significant beperkt.

Een duidelijk teken van een trage laesie - er is geen acute pijn. Symptomen in de subacute fase worden gewist. Geen ongemak bij basisbewegingen van het lichaam, inclusief inademen, niezen of draaien. Een persoon lijdt niet aan pijn in een droom, dus het proces van in slaap vallen wordt vergemakkelijkt.

Om ervoor te zorgen dat het subacute verloop van de ziekte niet verergert en in remissie gaat, moeten belangrijke regels in acht worden genomen:

Het is verboden om gewichten te heffen.
Je kunt niet scherp voorover buigen.
Het is verboden om lang zittend of staand te zitten. Een persoon neemt vaak onbewust in deze toestand een houding aan die schadelijk is voor de wervelkolom, dus er is een overmatige belasting van de nok, wat weer een verergering met zich meebrengt.
Vermijd onderkoeling. Het is bewezen dat het niet naleven van een comfortabel temperatuurregime voor het lichaam verandert in een verergering van het ontstekingsproces. Vocht is ook schadelijk voor gewrichten.

De duur van de subacute cursus is individueel. Als u medische aanbevelingen opvolgt, zal de patiënt binnen 2-3 weken volledig van het ongemak afkomen. Als conservatieve behandeling en rust niet helpen en de patiënt begint te lijden aan misselijkheid, duizeligheid en zwakte, is het dringend nodig om een specialist te raadplegen. Dergelijke symptomen duiden op een re-exacerbatie.

Graden van ontwikkeling van osteochondrose van de thoracale regio

Er zijn 4 klinische stadia van de ziekte, tijdens het begin waarvan de patiënt tekenen van pathologie ontwikkelt:

In de beginfase zijn er geen klinische symptomen. De eerste fase vindt plaats tegen de achtergrond van het verschijnen van destructieve processen in het kraakbeen en botweefsel. In de eerste fase is er ook geen breuk of uitrekking van de fibreuze ring, dus er zijn ook geen hernia's. Ze kunnen aanvankelijk uitsteeksel en tekenen van kraakbeendegeneratie detecteren.
De tweede fase presenteert met lichte pijn of ongemak. Een attente patiënt zoekt een arts, daarom wordt osteochondrose van het thoracale gebied snel gedetecteerd. Personen die geen specialist willen bezoeken, kunnen de tweede fase nog steeds doorstaan, met behulp van beschikbare remedies, maar zelfmedicatie zal voor een lange tijd niet voldoende zijn. In dit stadium kunnen de meest voorkomende neurologische symptomen optreden, waaronder hoofdpijn, brandend gevoel in de interscapulaire zone, pijn in de nek en bloeddrukstijgingen. Ook in dit stadium is er een toename van degeneratieve vernietiging in de wervelkolom: de vezelige ring steekt uit, wat leidt tot het verschijnen van een hernia tussen de wervels in het thoracale gebied.
De derde fase is al moeilijk voor de patiënt. Er ontwikkelen zich aanhoudende neurologische syndromen, waaronder constante uitstralende pijn in de schouderbladen, armen, sleutelbeen en onderrug. De patiënt kan somatische en autonome stoornissen vertonen, wat wijst op een stoornis in het functioneren van het zenuwstelsel. De patiënt wordt vaak gekweld door misselijkheid, onophoudelijke hoofdpijn, duizeligheid, rugpijn. Vermomde cardiale, gastro-enterologische of pulmonale tekenen van de ziekte kunnen ook optreden. In dit stadium is er een actieve demineralisatie van bot- en kraakbeenweefsel. Er is een neiging tot blessures.
De laatste fase is de vierde. Tegen de achtergrond van osteochondrose en hernia treden onomkeerbare gevolgen op - de mobiliteit van de tussenwervelschijven gaat volledig verloren en het kraakbeenweefsel op de plaats van een langdurig ontstekingsverloop wordt vervangen door osteofyten. Om ze te verwijderen, is een operatie vereist.

Om het lichaam niet in een toestand te brengen die vergelijkbaar is met stadium 3 of 4, is het beter om bij het minste teken een arts te bezoeken. Hoe eerder de ziekte wordt ontdekt en de therapie wordt gestart, hoe sneller de patiënt weer normaal wordt en leert leven met osteochondrose. Het pathologische destructieve proces kan niet volledig worden gestopt, maar het kan worden vertraagd door een gezonde levensstijl te leiden, medicijnen te gebruiken en dagelijkse gymnastiek uit te voeren. Hoe later de patiënt zich tot de dokter wendt, hoe moeilijker het is om het ernstige pijnsyndroom dat gepaard gaat met degeneratie van kraakbeenweefsel te stoppen.

Risicofactoren en oorzaken van de ziekte

Er is geen exacte reden die destructieve veranderingen in de wervelkolom veroorzaakt. Een belangrijke rol bij het verschijnen van pathologie wordt toegeschreven aan een erfelijke factor. Het is bewezen dat mensen die aan lichamelijke inactiviteit lijden meer kans hebben op problemen met de rug dan mensen die regelmatig sporten. Ook kan overmatige fysieke activiteit op jonge leeftijd de vernietiging van kraakbeen veroorzaken.

Verdunning en vernietiging van tussenwervelschijven hangt nauw samen met overbelasting van de wervelkolom. Als de spieren niet sterk genoeg zijn en de rug regelmatig wordt overbelast, treedt vernietiging van kraakbeenweefsel op.

Welke redenen kunnen osteochondrose veroorzaken:

Obesitas. Bij overgewicht is er een sterke gewichtsdruk op de wervelkolom. Als gevolg hiervan treedt voortijdige vernietiging van botweefsel op.
De aanwezigheid van een anomalie in de structuur van botten en kraakbeen. Dergelijke problemen worden zelfs tijdens de periode van intra-uteriene ontwikkeling gelegd.
Congenitale asymmetrie van intra-articulaire openingen in de tussenwervelgewrichten van het type tropisme-anomalie, wat bijdraagt aan het optreden van een degeneratief-dystrofisch proces in de wervelkolom.
De aanwezigheid van spierspasmen, spondylose, chronisch aanhoudende triggerpoints en vaataandoeningen in het thoracale gebied. Deze pathologieën dragen ook bij aan het verschijnen van osteochondrose van het thoracale gebied.
Langdurige blootstelling aan trillingen op de wervelkolom in zittende positie. Een voorbeeld van werk is een minibus- of buschauffeur.
Frequente fysieke belasting geassocieerd met zwaar tillen. Voorbeelden zijn werkzaamheden als lader of professionele sportactiviteiten.
Roken en alcoholmisbruik. Mensen met een ongezonde levensstijl hebben meer kans op een gebrek aan mineralen in hun lichaam en een slechte bloedsomloop, wat leidt tot rugklachten.
Sedentaire levensstijl. Bij onvoldoende fysieke activiteit treedt een versnelde uitspoeling van calcium op, wat gepaard gaat met slechte stofwisselingsprocessen. Als gevolg hiervan worden botten broos. Ook atrofeert spierweefsel, waardoor de belasting van de wervelkolom enorm toeneemt. Het resultaat is pijn, frequent ongemak met minimale fysieke inspanning.

Door de tussenwervelschijven is er voldoende beweeglijkheid van de nok. De tussenwervelschijven spelen een schokabsorberende rol. Met de ontwikkeling van osteochondrose treedt een versneld proces van demineralisatie op, vitaal vocht uit de gewrichten gaat verloren. Dit leidt tot ongemak, verminderde mobiliteit in de wervelkolom.

Risicofactoren voor osteochondrose van de borst zijn onder meer:

Gevorderde leeftijd. Bij oudere mensen treedt natuurlijke degeneratie op, daarom wordt de ziekte na 40 jaar vaker ontdekt.
Vrouw. Bij meisjes zijn er perioden die bijdragen aan de actieve uitloging van calcium uit de botten - zwangerschap en menopauze. Zonder adequate farmacologische ondersteuning kunnen spinale ziekten snel optreden.
De aanwezigheid van hormonale stoornissen, endocrinologische ziekten. Als de patiënt diabetes mellitus of niet-gecompenseerde hypothyreoïdie heeft, kan op jonge leeftijd degeneratie van de tussenwervelschijven optreden.
Langdurige immobilisatie. Als de patiënt ziek is en lange tijd moet liggen, treden er atrofische processen op in de spieren, die rugpijn veroorzaken.
Eerdere rugblessures. Wanneer de ligamenten en pezen worden uitgerekt, neemt het risico op osteochondrose in het thoracale gebied toe.
De aanwezigheid van scoliose. Een slechte houding in de toekomst veroorzaakt ernstige spinale problemen, waaronder osteochondrose en hernia.

Diagnostiek van de thoracale osteochondrose

Als de patiënt rugproblemen vermoedt, is het noodzakelijk om een therapeut te raadplegen. De arts doet een algemeen onderzoek van de patiënt, vraagt naar klachten, meet de bloeddruk. Als er een vermoeden bestaat van een neurologisch probleem, wordt de patiënt doorverwezen naar een enge specialist - een traumatoloog, neuroloog of orthopedist.

Bij de afspraak met een gespecialiseerde specialist vragen ze ook naar klachten, stellen ze een eerste diagnose van de patiënt. Op basis van een visueel onderzoek wordt een reeks diagnostische maatregelen voorgeschreven, waaronder:

Radiografie. Met behulp van een röntgenfoto kunt u de toestand van het skelet in algemene termen beoordelen. Als de patiënt een hernia of osteochondrose heeft, kunnen hints van pathologie worden opgemerkt - de afstand tussen de tussenwervelschijven zal worden verkleind en soms wordt verduistering opgemerkt op de plaats van de vermeende hernia. Als de resultaten van de afbeelding niet passen bij de specialist, moet je blijven zoeken naar de oorzaak van de pijn en het ongemak.
CT of MRI. De meest nauwkeurige diagnostische methoden waarmee u de staat van de focus van ontsteking op de foto nauwkeurig kunt onderzoeken. Een meer gedetailleerd beeld is te zien op MRI, maar als er contra-indicaties zijn (de aanwezigheid van een pacemaker of prothesen in de gewrichten), wordt computertomografie voorgeschreven. CT is een verbeterde röntgenfoto waarmee u het bot, de pees en het ligament in detail kunt zien. Het beeld geeft het beeld weer in de vorm van een driedimensionaal beeld, zodat de details van de schade goed zichtbaar zijn.
Biochemische en algemene bloedtest. Deze analyses zijn nodig om de gezondheid van de patiënt te beoordelen. Als een toename van leukocyten, ESR wordt gevonden, duidt dit op een actief ontstekingsproces in het lichaam. Bij actieve vernietiging van botweefsel worden verlaagde calciumspiegels en een tekort aan cholecalciferol (vitamine D3) in het bloed aangetroffen.
Wervelkolom scintigrafie. De onderzoeksmethode onthult actieve vernietiging van botweefsel. Zwak botweefsel is zeer gevoelig voor fragiliteit. De methode zal de neiging en tekenen van degeneratie onthullen.

Om de ziekte te diagnosticeren, moet u naar een ervaren specialist gaan. Voor de definitieve diagnose is een volledig klinisch beeld nodig, rekening houdend met verschillende laboratoriumonderzoeksmethoden.

Thoracale osteochondrose van de wervelkolom vereist differentiatie samen met de volgende pathologieën:

Dyshormonale spondylopathie.
Pathologieën van het urinestelsel, waaronder urolithiasis, cystitis of pyelonefritis.
Ziekten van het cardiovasculaire systeem, met uitzondering van sinusaritmie, tachycardie en angina pectoris.
Ziekten van het maagdarmkanaal, waaronder chronische pancreatitis, maag- en darmzweren, prikkelbare darmsyndroom.
Eerdere verwondingen, breuken.
Tumoren in de borstkas, waaronder een kwaadaardig verloop.
Reumatoïde artritis (bepaald door een bloedtest voor C-reactief proteïne, reumatische test en ESR).
Osteomyelitis van de wervelkolom.
Acuut ontstekingsproces.
Spondylitis ankylopoetica.
Spondylolisthesis.

Behandeling van osteochondrose van de thoracale wervelkolom

Om de progressie van de ziekte te vertragen, is een geïntegreerde benadering van therapie nodig. In de beginfase wordt alleen conservatieve therapie getoond, bestaande uit het gebruik van medicijnen en fysiotherapeutische behandelingsmethoden. In gevorderde gevallen, wanneer de patiënt grote hernia's en een uitgesproken mate van botdegeneratie heeft, wordt een operatie voorgeschreven. Doe thuis geen zelfmedicatie. Folkmedicijnen elimineren osteochondrose van de thoracale wervelkolom niet.

In welke gevallen wordt een operatie uitgevoerd?

Gelanceerde osteochondrose van het thoracale gebied heeft een negatieve invloed op de kwaliteit van leven van de patiënt. Als de patiënt constant ongemak heeft dat het normale leven verstoort, rekening houdend met het gebrek aan effect van medicamenteuze behandeling, kan een chirurgische oplossing voor het probleem worden aangeboden.

Absolute indicaties voor een operatie zijn onder meer:

Gebrek aan gevoeligheid in de blaas en darmen.
Als de gevoeligheid in de benen verdwijnt en de patiënt het vermogen om zelfstandig te bewegen verliest.
Verlamming door sterke overgroei van hernia.

In andere gevallen neemt de patiënt de beslissing om de herniale formatie zelfstandig te verwijderen. Als de ziekte echt ernstige angst met zich meebrengt en de toestand van de patiënt niet verbetert tegen de achtergrond van conservatieve behandeling, raden artsen een operatie aan.

Medicamenteuze behandeling van osteochondrose van de thoracale wervelkolom

Tijdens de periode van exacerbatie schrijft de behandelend arts verschillende medicijnen voor die nodig zijn om het ontstekingsproces te verlichten. De acute periode wordt gekenmerkt door hevige pijn die alleen met medicijnen kan worden verlicht. Als er voldoende medicatie wordt ingenomen, wordt de patiënt beter. Alleen een ervaren specialist kan medicijnen voorschrijven; zelfmedicatie is onaanvaardbaar.

Osteochondrose van de thoracale wervelkolom wordt behandeld met de volgende medicijnen:

Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen, pijnstillers of pijnstillers. Deze geneesmiddelen zijn ontworpen om snel rugpijn te verlichten die gepaard gaat met een actief ontstekingsproces. Het effect van het nemen van pillen of injecties wordt de volgende dag gevoeld. Het nemen van medicatie uit de NSAID-groep gaat gepaard met bijwerkingen bij langdurig gebruik, daarom raden deskundigen aan het gebruik van medicijnen te beperken tot de minimale periode, niet meer dan 1-2 weken. Pijnstillers zijn het meest schadelijk voor het maagslijmvlies en veroorzaken gastropathie en ontsteking. Risicopatiënten krijgen bepaalde medicijnen die zijn ontworpen om het maagdarmslijmvlies te beschermen. Voorbeelden zijn protonpompremmers, H2-histaminereceptorblokkers, maagzuurremmers. Personen met zweren en gastritis kunnen het gebruik van NSAID's of moderne analogen met een selectief effect beter vermijden.
Spierverslappers. Deze medicijnen zijn zeer effectief bij de behandeling van spierspasticiteit. Verlicht pijn geassocieerd met spierspanning. Ze werken op triggerpoints die zich in het beknelde spierweefsel bevinden. Hoe meer een persoon overspannen, hoe hoger hun aantal. Spierverslappers verwijderen goed de strakheid in de spieren en vertonen daarom een pijnstillend effect. U moet medicijnen in een cursus nemen, de gemiddelde duur van de therapie is minimaal 2-4 weken.
Vitaminen van groep B. Wijs B1, B6, B12 toe in de vorm van injecties met een gecombineerde samenstelling. In grote doses hebben deze stoffen een pijnstillende werking en een positieve werking op het zenuwstelsel. Neurotrofe medicijnen zijn effectief bij de behandeling van pijn die gepaard gaat met beknelde zenuwwortels. Met behulp van voeding is het onmogelijk om de norm van deze stoffen aan te vullen die nodig zijn om een therapeutisch effect te bereiken, daarom worden ze voorgeschreven in de vorm van medicijnen. De gemiddelde duur van een kuur met injecties is 2-3 weken. Daarna schakelen ze, indien nodig, over op tablets.
Ontstekingsremmende zalven, gels. Als de pijn draaglijk is en systemische vormen van NSAID's gecontra-indiceerd zijn, worden externe medicijnen voorgeschreven. Het voordeel van externe remedies is dat ze geen bijwerkingen veroorzaken. In zeldzame gevallen kunnen huidallergieën optreden, maar de zalf veroorzaakt geen gastro-intestinale of laboratoriumbloedverslechtering. Een ander voordeel van outdoorproducten is de mogelijkheid tot langdurig gebruik. Je kunt de gels maximaal 4 weken inwrijven, daarna nemen ze een pauze. Het schema en de duur van de therapie worden bepaald door de behandelende arts.
Honrobeschermers. Dit zijn complexe stoffen die worden gebruikt om het kraakbeenweefsel van de gewrichten te voeden. Het is noodzakelijk om medicijnen te gebruiken voor een lange kuur, ten minste zes maanden, waarna ze een pauze van 2-3 maanden nemen en de loop van de therapie wordt herhaald. Binnen 2-3 maanden worden injecteerbare vormen van afgifte gebruikt, omdat ze beter worden opgenomen. Daarna schakelen ze over op ondersteunende behandeling, waaronder het gebruik van tabletten. Het is belangrijk om te begrijpen dat medicatie de vernietiging van kraakbeenweefsel niet stopt. Ze creëren alleen extra voeding, wat de degeneratieve processen in de botten en gewrichten vertraagt.
Complexe preparaten van calcium en vitamine D3. Het is bewezen dat inwoners van noordelijke breedtegraden niet genoeg vitamine D3 binnenkrijgen, omdat de zonneactiviteit in deze regio het hele jaar door laag is. Om van hypovitaminose af te komen, is het noodzakelijk om cholecalciferolsupplementen in de winter en herfst in cursussen te nemen terwijl de zonneactiviteit minimaal is. Zonder deze vitamine is de opname van calcium en andere mineralen onmogelijk. Vanwege een langdurig calciumtekort treedt in de loop van de tijd dunner worden van het botweefsel op, dus een persoon lijdt aan osteochondrose en andere complicaties. Calcium en D3 worden in combinatie beter opgenomen, daarom worden complexe preparaten voorgeschreven. De dosis en het verloop van de toediening moeten worden voorgeschreven door de behandelende arts.

Als aanvulling op de behandeling kunnen homeopathie, krampstillers en complexe multivitaminen worden voorgeschreven.

Conservatieve therapie voor osteochondrose van de borst

Tijdens de herstelperiode moet de patiënt voldoende aandacht besteden aan revalidatie. Hoe zorgvuldiger de patiënt zijn gezondheid onderhoudt, hoe minder frequente aanvallen van de ziekte zullen optreden.

De meest effectieve conservatieve behandelingen zijn:

Oefentherapie. Met behulp van oefeningen leert de patiënt zijn rug recht te houden, versterkt het spierkorset. Fysiotherapie kan op elke leeftijd, meerdere keren per week. Het complex wordt individueel geselecteerd, rekening houdend met de anatomische kenmerken van de patiënt. Begin geleidelijk aan de uitvoering en besteed in het begin niet meer dan 5 minuten per dag. Naarmate de fysieke kwaliteiten verbeteren, leert de patiënt over een langere periode moeilijkere oefeningen te doen.
Ondersteunend korset. Anatomische apparaten dienen om verzwakte spieren te ondersteunen, als er contra-indicaties zijn voor hun versterking. Afhankelijk van de hoogte en het type afspraak kiest de patiënt een verband. De behandelend arts moet het juiste model selecteren. De duur en het draagpatroon worden individueel toegewezen. Je kunt niet de klok rond een korset dragen, anders worden je rugspieren nog zwakker.
Massage. In de medische praktijk zijn massages een van de meest populaire en tegelijkertijd effectieve methoden voor conservatieve behandeling, in aanwezigheid van osteochondrose van het thoracale gebied bij een patiënt. Tijdens de herstelperiode hebben de spieren extra ondersteuning nodig. Het is nuttig wanneer de doorbloeding tijdelijk verbetert en overbelaste spieren met de juiste techniek worden losgemaakt. U moet meerdere keren per jaar specialistische sessies volgen in cursussen.
Fysiotherapie. Fysiotherapeutische procedures zijn wijdverbreid in de trauma-, orthopedische en neurologische praktijk. Met behulp van procedures wordt de lokale bloedstroom verbeterd, worden systemische geneesmiddelen extern gebruikt en werkt het apparaat op beschadigde weefsels. Als gevolg hiervan worden de spieren opgewarmd en wordt het chronische ontstekingsproces in het getroffen gebied geëlimineerd. Voorbeelden van medische procedures - magnetotherapie, schokgolftherapie, elektroforese.

Minder vaak worden manuele therapie en acupunctuur voorgeschreven.

Osteochondrose van het thoracale gebied is een ernstige ziekte als het wordt gestart. Om te voorkomen dat de ziekte acuut verloopt, is het noodzakelijk om de pathologie uitgebreid te behandelen.